EWANGELIA Z NIEDZIELI ZESŁANIA DUCHA ŚWIĘTEGO, ROK C

Duch Święty was wszystkiego nauczy

Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania. Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Parakleta da wam, aby z wami był na zawsze.
Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego, i mieszkanie u niego uczynimy. Kto nie miłuje Mnie, ten nie zachowuje słów moich. A nauka, którą słyszycie, nie jest moja, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca.
To wam powiedziałem, przebywając wśród was. A Paraklet, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem».

Oto słowo Pańskie.

J 14, 15-16. 23b-26

KOMENTARZ

W miłości jest posłuszeństwo

Wydaje się, że przed człowiekiem pragnącym prawdziwie wierzyć jest wyłącznie jedna trudność: pokochać Jezusa. Kiedy moralności gubią się w interpretacjach Bożych nakazów, kiedy systemy polityczne ogłaszają tak wielką ilość przepisów regulujących życie społeczno-ekonomiczne, że nikt nie jest w stanie ich przeczytać, Jezus proponuje prosty fundament – miłość: „Kochajcie Mnie, a przykazania nie będą dla was żadną trudnością”. Miłość nie jest dowolnością zachcianek i idei. W niej jest najgłębsze posłuszeństwo Bogu, który poucza i przypomina w stosownym czasie swoją naukę.

Chroń mnie, Panie, przed nazywaniem wolnością mojej samowoli, mego egoizmu – samodzielnością, a mojej pychy – solidną wiedzą o świecie. Chroń mnie, ucząc miłości do Ciebie.

Rozważanie zaczerpnięte z Ewangelia 2025, ks. Maciej Warowny, Edycja Świętego Pawła

Z nauczania pasterzy diecezji opolskiej

Wierzę w Kościół – katechezy o Domu Bożym dla nas cz. 132.

W całej perspektywie objaśnienia co znaczy, że Kościół jest naszym domem i jak należy to realizować, jak swego rodzaju memento wybrzmiewa zapis w 6. numerze adhortacji apostolskiej Benedykta XVI Sacramentum caritatis: „Każda wielka reforma wiąże się, w jakiś sposób, z odkryciem w wierze obecności eucharystycznej Pana  wśród swego ludu”. Trzeba pamiętać, że w kształtowaniu eklezjalnej rzeczywistości nie jesteśmy zdani tylko na ludzkie siły. Kościół jest owocem Boskiej inicjatywy i aktywności; jego źródłem jest udzielanie się Boga człowiekowi. Dlatego trzeba dać pierwszeństwo kontemplacji, adoracji Bożego oblicza, przyjęciu wiarą jego łaski i prawdy, przed jakąkolwiek ludzką aktywnością. Chodzi o szerokie otwarcie drzwi Chrystusowi, ponieważ tam, gdzie nie ma z Nim żywej więzi, nie tylko nie jest możliwa reforma w Kościele, ale nie ma żywego Kościoła.

Kościół gwarantuje nam dostęp do Boga, udział w zwycięstwie Chrystusa nad śmiercią, piekłem i szatanem oraz możliwość życia w ramionach Miłości miłosiernej Trójjedynego Boga. Jest to wspólny dom Boga i człowieka, powstały dla naszego dobra, zbudowany i stale budowany dla nas. Integralna formacja duchowa członków jest kluczem w czynieniu Kościoła domem. Należy przyjąć duchowość komunii, która otwiera mnie na drugiego człowieka, na brata w wierze.

bp Andrzej Czaja