EWANGELIA Z NIEDZIELI TRÓJCY ŚWIĘTEJ, ROK C

Duch Prawdy doprowadzi was do całej prawdy

Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz znieść nie możecie. Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe. On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam objawi.
Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego powiedziałem, że z mojego weźmie i wam objawi».

Oto słowo Pańskie.

J 16, 12-15

KOMENTARZ

Trwała obecność Chrystusa

Arcykapłańska modlitwa Jezusa jest szczególnym objawieniem tajemnicy Trójcy Świętej. Jezus nieustannie podkreśla swój związek z Ojcem i misję Ducha Świętego po wniebowstąpieniu. Charakterystyczne w dzisiejszej Ewangelii jest odniesienie do przyszłości. Wraz z odejściem Jezusa nie skończy się dla uczniów czas poznawania Boga. Dopiero światło krzyża i powstania z martwych Zbawiciela oraz dar Ducha Świętego umożliwią im poznanie pełnej prawdy. Każde kolejne pokolenie chrześcijan także potrzebuje otwierania się na dary Ducha, aby w zmiennym świecie dostrzegać trwałą obecność Chrystusa.

Duchu Święty, który pochodzisz od Ojca i Syna, prowadź Kościół ku pełnej prawdzie. Głoś nam obecność Ojca i Syna w świecie i czasach, które nie chcą Was znać. Naucz nas uwielbić Jedynego Boga w Trzech Osobach.

Rozważanie zaczerpnięte z Ewangelia 2025, ks. Maciej Warowny, Edycja Świętego Pawła

Z nauczania pasterzy diecezji opolskiej

Wierzę w Kościół – katechezy o Domu Bożym dla nas cz. 133.

Katecheza XII

Rodzina jako „domowy Kościół”

Na zakończenie chciałbym podjąć temat urzeczywistniania się Kościoła w rodzinie. Rzecz jasna, rodzina chrześcijańska nie jest Kościołem w takim znaczeniu, jak wspólnota diecezjalna, parafialna czy też wspólnota zwołana i zgromadzona na sprawowanie Eucharystii. Nietrudno jednak zauważyć, że prawdziwy Kościół gromadzi się w niej, urzeczywistnia, ujawnia, że tworzy go rodzina ludzi wierzących. Dostrzegł to już św. Paweł w domu Pryscyli i Akwili, Filemona i innych chrześcijan, mówił o „Kościele w ich domu” (por. 1 Kor 16,19; Rz 16,5; Flm 1,2).

Nawiązując do tych podstaw biblijnych i późniejszej tradycji patrystycznej, zwłaszcza myśli Jana Chryzostoma, który mówił o rodzinie jako „małym Kościele” (Homilia 20 na List do Efezjan 5), także św. Augustyna (List 14), na Soborze Watykańskim II i we współczesnej teologii powrócono do określenia rodziny „Kościołem domowym” (Ecclesia domestica). Bł. Jan Paweł II użył tego określenia ponad 300 razy. Wcześniej posłużył się nim papież Paweł VI w adhortacji apostolskiej Evangelii nuntiandi (nr 71) oraz w paru innych swoich przemówieniach.

Chcę tu jednak od razu zauważyć, że nie ma w nauczaniu Kościoła jakiegoś prostego nazwania rodziny Kościołem. Mówi się albo o „domowym niejako Kościele” (KK 11; por. KDK 48; DWCH 3; List do Rodzin 3; KKK 1656, 1666), o „domowym sanktuarium Kościoła” (DA 11) albo o „Kościele w miniaturze” (por. Familiaris consortio 21, 49). Chodzi o to, że można mówić o kościelności rodziny tylko w określonym znaczeniu oraz o to, że Kościół nie urzeczywistnia się w każdej rodzinie chrześcijańskiej – muszą by spełnione określone warunki. Zanim powiem o tym w drugim i trzecim punkcie katechezy, najpierw jednak wyjaśnienie, dlaczego można upatrywać w rodzinie chrześcijańskiej niejako domowy Kościół.

bp Andrzej Czaja