EWANGELIA Z IV NIEDZIELI ZWYKŁEJ, ROK A

Na Jezusie spełnia się zapowiedź Izajasza

Słowa Ewangelii według Świętego Mateusza

Gdy Jezus posłyszał, że Jan został uwięziony, usunął się do Galilei. Opuścił jednak Nazaret, przyszedł i osiadł w Kafarnaum nad jeziorem, na pograniczu ziem Zabulona i Neftalego. Tak miało się spełnić słowo proroka Izajasza: «Ziemia Zabulona i ziemia Neftalego, na drodze ku morzu, Zajordanie, Galilea pogan! Lud, który siedział w ciemności, ujrzał światło wielkie, i mieszkańcom cienistej krainy śmierci wzeszło światło».
Odtąd począł Jezus nauczać i mówić: «Nawracajcie się, albowiem bliskie jest królestwo niebieskie».
Przechodząc obok Jeziora Galilejskiego, Jezus ujrzał dwóch braci: Szymona, zwanego Piotrem, i brata jego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. I rzekł do nich: «Pójdźcie za Mną, a uczynię was rybakami ludzi». Oni natychmiast, zostawiwszy sieci, poszli za Nim.
A idąc stamtąd dalej, ujrzał innych dwóch braci: Jakuba, syna Zebedeusza, i brata jego, Jana, jak z ojcem swym Zebedeuszem naprawiali w łodzi swe sieci. Ich też powołał. A oni natychmiast zostawili łódź i ojca i poszli za Nim.
I obchodził Jezus całą Galileę, nauczając w tamtejszych synagogach, głosząc Ewangelię o królestwie i lecząc wszelkie choroby i wszelkie słabości wśród ludu.Oto słowo Pańskie.

Mt 4, 12-23

KOMENTARZ

Szczęście i pycha

Uczniowie czuli, że są szczęściarzami. Byli blisko Jezusa. Wszyscy widzieli, że są dla Niego ważni. Cieszyli się wyjątkową pozycją. Zapewne byli z tego powodu bardzo dumni. Ciekawe, że Jezus o szczęściu zaczyna mówić wtedy, gdy przybliżyli się do niego właśnie ci wybrani. Czy przypadkiem nie zrzedły im miny, gdy usłyszeli: Cieszcie się, gdy jesteście cierpiący i udręczeni, łagodni, sprawiedliwi, miłosierni, czyści, pełni pokoju, prześladowani, znieważani, oczerniani? Czy o takim szczęściu marzyli apostołowie? A my? Jakiego szczęścia pragniemy? Czy nasze marzenie, aby być blisko Jezusa, mające swój konkretny wyraz w gorliwej pobożności, jaką się odznaczamy, jest gotowe zaakceptować „szczęście gdy…”? Czy nadal je odczuwamy, gdy nikt nas nie widzi i nie może nas podziwiać? Zastanówmy się nad jednym zdaniem: Kluczem do szczęścia jest pokora. Jezus wie, co znaczy prawdziwe szczęście.

Panie Jezu, Ty wiesz, jak bywam pyszny, nawet w swej pobożności i religijności na pokaz. Dlatego, najpokorniej jak potrafię, wołam: Jezu cichy i pokornego serca, uczyń serce moje według Serca Twego. Amen.

Rozważanie zaczerpnięte z Ewangelia 2023, ks. Cyprian Kostrzewa SSP, Edycja Świętego Pawła

Z nauczania pasterzy diecezji opolskiej

Wierzę w Kościół – katechezy o Domu Bożym dla nas cz. 10.

Trzeba stwierdzić, że:

1) Kościół „nie powstał celem szukania ziemskiej chwały” (KK 8). Nie chodzi więc o to, by budować silny Kościół, w znaczeniu mocnych struktur, sprawnej organizacji i panowania nad światem. Właściwym przedmiotem zainteresowania Kościoła powinno być zbawienie człowieka i świata, a więc życie Boże.

2) Wielką wartość dla człowieka i świata stanowi posługa rybaka, jaką Kościół pełni. Chodzi o ratowanie ludzi z głębiny morskiej, spod wpływu mocy ciemności. W takim sensie człowiek jest drogą Kościoła (por. RH 14) i Kościół stale jest winien człowiekowi to proste, a jakże wymowne orędzie: „Człowiek jest kochany przez Boga!” (ChL 34).

3) Zasadnicze zadanie Kościoła dobrze ujmuje papieski apel, aby czynić Kościół domem i szkołą komunii.

bp Andrzej Czaja